Je nam me bij de hand
en verdraaide mijn arm. Brak
mijn ellepijp, en floot
er een tweetal deuntjes mee.
Vlogen er nog krassende kraaien
door de nacht’lijke maan en drupte
het rood bloed langs
afgekloven vingers,
er rest niets meer
dan hiaten tussen onze hoofdletter
en de laatste punt.
Want meer verbondenheid
vond ik niet, voelde ik niet
en ik zong mijn eigen ballade
tot ons afscheid.
Suzanne.: | Woensdag, februari 17, 2010 22:33 |
Wat voor kleur gips wil je? :o) |
|
Kimrc: | Zaterdag, februari 13, 2010 23:15 |
precies goed. | |
Nummer 127 : | Zaterdag, februari 13, 2010 22:33 |
wat een pijnlijk afscheid... maar wees er vrolijk om dat het raven waren en geen gieren: je diepste wensen zijn niet gestorven, enkel even te rust gelegd Bart |
|
88: | Zaterdag, februari 13, 2010 21:36 |
dat alles in een handomdraai, knap! en dat bedoelde ik dus met bibberrr.. graag gelezen, groetje 88 |
|
Auteur: Paul de Bruijn | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2010 | ||
Thema's: |