Bijna is het moederdag
en dag van komen en van gaan
Bijna is het moederdag
Met en lach en soms een traan
Voor mij bestaat er geen Moederdag
Omdat mijn moeder mij niet kennen wil
Ze heeft me opgevoed dat wel
Maar liefde daarin bleef ze ontzettend kil
Ze wilde me niet hebben
Ik had er eigenlijk niet moeten zijn
Waardoor ik nu het gevoel heb
Dat ik allen op de wereld ben en ontzettend klein
Ik heb hiervan nog steeds verdriet
Alleen omdat ik vaak merk wat ik mis
Nooit eens iemand die vraagt hoe het gaat
Nooit eens iemand die ziet wat er is
En ik heb echt wel andere mensen om me heen
Die wel bezorgd zijn en mij willen helpen
Maar dat is voor mij toch niet hetzelfde
Omdat zij de wonden voor mij niet kunnen stelpen
Dat basisgevoel is onveiligheid
Niemand die ik heel dichtbij laat komen
Ik kan dat namelijk echt niet aan
En blijf daar alleen maar van dromen
Maar toch blijf ik het contact opzoeken
Kan ik haar niet helemaal loslaten
Huil ik tijdens Moederdag
Omdat ik zo graag met haar zou willen praten
Ik moet het gewoon accepteren
Dat hetgeen ik wil er nooit zal komen
Maar het lukt me echt niet dit te doen
Ik blijf maar op een mooie toekomst dromen
Waarin ze me wel helpen wil
En me niet meer steeds afwijst
Me niet verteld hoe slecht ik ben
En niet meer steeds zoveel van me eist
Maar dit is misschien ijdele hoop
Want komen zal het niet ook niet na lange tijd
Maar ik blijf er toch naar toe gaan
Want dit is voor mij mijn veiligheid
Mijn enige houvast
Ook al is het niet echt stabiel
Iets anders heb ik nooit gekend
Terwijl het elke keer weer tegenviel
Nu blijf ik hier maar dromen
Dromen over een mooie tijd
Een tijd waarin ik me wel goed kan voelen
Zonder deze onveilige veiligheid.