De man denk na over hoe de liefde ijs liet smelten
Hij reisde in zijn hoofd terug naar toen en herinnerd zich een vogel
Die stil in de kruin van de eik zat
Plots kwam er een vogel naast hem en er was direct een klik
Een gevoel van verbondenheid
Zij zongen elkaars hun levenslied
Hun zielen omhelsden elkaar en vormde een verbond
De vrouw wist dat het goed zat
Zij voelde zich aangeraakt door zijn goede en warme hart
In zijn lied herkende zij de melodieën die ook zij zo graag zingt
Samen maakte zij het lied af
En vlogen naar de plaats waar warme het eis liet smelten
De verteller is verslaafd geraakt aan hun liet
Hij zoekt het op in zijn boeken en geeft het de hoogste waardering
Hij wordt dan emotioneel en voelt zijn tranen komen
Het vuur in zijn hart verbrand alles wat er niet toe doet
Zodat zijn liefdesvuur de grote winnaar is
Waardoor het lied en het verhaal als echt wordt herbeleefd
Zijn verslaving werd het grootste onderdeel van zijn leven
Nu vindt hij de liefde in ieders zijn ogen
In elke straat, in elke laan,
In alles wat hij doet ziet hij de liefde boven alles
Wat de weg automatisch naar vreugde brengt
Naar de ware aard van de mens