~~~
Het kruis op de oude kerk wordt bewaakt
door de twee dorpskraaien.
Sinds mensenheugnis komen ze
bij elke begrafenis vergaderen
op het roeste scheve kruis.
Met gebogen hoofd kijken ze naar
het afscheidstoneel dat zich
beneden afspeelt op het dorpsplein.
Hun gitzwarte ogen reflecteren
elkaars droeve blik.
De man die hen elke dag te eten gaf
is niet meer.
De doodsklokken luiden,
de dorpsbewoners trekken de kerk in.
Het begint te regenen.
De twee kraaien strekken hun vleugels en
glijden in zweefvucht naar beneden.
Een kind heeft een stuk koek laten vallen.
Een nieuw begin.