het wreed verdriet dat jij teweeg brengt
vermengt zich met mijn bloed als gif van een schorpioen
ik sta niet langer toe dat jij mij krenkt
glibber ergens anders naar toe, hoepel op, jij serpent
ik wil geen zoen, neen het doet mij geen goed
aan jouw bitterzoet raak ik nooit gewent
beter sterf ik onbemind losgerukt van jouw grillen
ongetwijfeld krijg ik dan lik op stuk
maden als rozige ringen om mijn vingers
weners noch seringen bij mijn graf
maar ach, behoef ik dan nog opsmuk?
_Lieverdje_: | Dinsdag, februari 07, 2012 04:51 |
prachtig fijne dag liefs |
|
©MarielledeBoer: | Vrijdag, februari 03, 2012 19:38 |
Nee, dat hoeft niet. Mooi geschreven! |
|
ninodepino: | Vrijdag, februari 03, 2012 17:51 |
ach ik zou de vraag in vervolg achterwege laten en oefenen in het beantwoorden van DE liefde |
|
Yellow: | Vrijdag, februari 03, 2012 17:18 |
op het einde valt alle opsmuk weg, graag gelezen mima | |
henk jans: | Vrijdag, februari 03, 2012 15:09 |
mooie poezie | |
Auteur: mima | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2012 | ||
Thema's: |