Striemt haar gladde huid
striemt haar gladde huid
waar golven rollen
en gestuit worden door basalt
striemt de zee haar gladde huid
kolkt met hoge witte kuiven
onrust in het tij
zuigt en trekt haar eigen weg
in mui en onderwaterstromen
weet zij de agressie in te tomen
om daarna hoog de kanten op te komen
met een donderend geweld
gaat zij de confrontatie aan
zoekt een nieuwe vrijheid om te gaan
wil melker
28/08/2012
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Zaterdag, juli 01, 2017 03:05 |
| Eén van de kortste die ik van je lees en misschien zelfs de krachtigste... Goedemorgen Wil |
|
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 28, 2012 14:38 |
| heerlijk , hier ook de wilde golven die stuk slaan op de pier....ontstuimig en indrukwekkend. h gr. th | |
| ela: | Dinsdag, augustus 28, 2012 14:15 |
| Als ik de ze was, zou ik de boorden selecteren naar hun wijsheid. ela |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, augustus 28, 2012 09:55 |
| vrijheidsdrang is onstuitbaar, maar helaas, vrijheid wordt nogal eens misbruikt tot losbandigheid. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||