de diepte die ik zie.
vult de leegte van mijn allerdiepste
Nu al bijna vastgenageld,
Nu al geboudeerd
En nu al staan er pilaren rond mij heen.
Mijn blik naar jou....
Vastgehouden aan je kracht,
aan je wil en aan je wet.
En ik ben die gene die jou bewonderd
samen met onze dromen, onze passie , en onze trieste hoop om nog ergens iets te kunnen beginnen, we blijven dromen....
Maar je hou je vast.
Ook ik dacht al dit boek te hebben geschreven. blijkbaar ben ik er nog niet aan begonnen.
Mischien waren het niet een letters of zinnen.
Maar gewoon onzin ,
die ik zag en begon te verzinnen.
Ik wil leven, ik wil ademen,
ik wil kunnen kijken,!
Maar kijken met mijn hart,
en voellen met mijn ziel.
ik wil beginnen.
niet weer eindigen.
Daar waar ik toen al viel
ik zeg zoveel tegen jou....
woorden schieten te kort.
zinnen zijn in mijn staat al meestal te lang.
maar ik wil je gewoon zeggen:
Schat, dat ik echt heel erg veel van je hou.
En dat ook ik dit niet allemaal wou!
maar nu zitten we hierin.....
,alweer...!
vechten....... leek al geen zin te hebben.
Dus ik maak het beste ervan.
Misschien word de diepte toch nog wat minder diep!
In die diepte daar!!!