Ooit
Ooit, in Bloemutanië, het land waar het altijd bloeide en nooit niet, leefde eens tussen allemaal sterke veldbloemen een tere roos.
Toen ze net op was gekomen bleek er niets aan de hand, maar na twee jaren groeien en bloeien zette ze voor het eerst voorzichtig haar handjes in de zij en voelde stekels.
"Ben ik dat?"
Dacht ze, en legde haar handjes om haar hals,
ook daar zaten stekels.
De klaproosjes en boterbloemen stonden om haar heen tijdens de ontdekking, en lachten;
"Hahaha, kijk die roos staan , geen gezicht zeg,
die stekels, ze lachten en lachten,
en de roos knakte na verloop van tijd.
Met haar bloemkopje gebogen zei ze niets meer terug, ze stond alleen, met alle lachers om zich heen.
"Was ik maar dood!" Dacht ze.
"Was ik maar nooit opgebloeid , ik kan alleen nog maar dromen van hoe het groeien en bloeien voor eens en altijd op te lossen."
Op een zonnige dag stond er opeens een vergeetmijnietje naast het geknakte roosje, ze wiegde op de wind
en zong zachtjes een lied, en hun kopjes raakten elkaar.
Het geknakte roosje luisterde en begon te huilen, de blaadjes lagen vol glinstende druppeltjes, haar tranen.
Eindelijk een bloem die haar niet uitlachte, ze rechtte haar steeltje en ging in gesprek.
"Kijk" Zei het vergeetmijnietje,
" Ik ben geen roos, ik heb geen stekels, en toch kunnen ze niet om me heen, weet je hoe ik dat deed?"
Het roosje schudde met haar kopje,
ze wist het niet, en luisterde..
"Wel, ooit kwam er iemand langs en plukte mij, ik verzette me, maar het hielp niet, dus stond ik
even later zonder wortels, ergens weg te kwijnen op een vensterbank.
Doodongelukkig was ik, niemand lachte, ze vergaten zelfs water te geven, dus zocht ik een manier om er weg te komen, ik liet in volle bloei mijn bloem hangen en sprong tijdens het luchten van de vensterbank,
een vogeltje pikte de dorre zaadjes uit mijn hartje en verspreidde het hier, naast jou in het veld, daarom heet ik nu vergeetmijnietje, mij kregen ze niet klein,
wat jij nu?"
Het roosje dacht er even over na, droogde haar traantjes en sprak;
Je hebt gelijk, ik sluit me aan bij een rozenkransje en ga anti-bloemenpestlezingen houden,
je hebt me gered!"
Vanaf die dag werden roosjes overal gewaardeerd, overal waar ze een bloemlezing hield werd de rozenkrans voller
en voller, van valentijn tot trouwpartij,
van moederdag tot rouwpartij,
ze transformeerde zichzelf tot een ander soort ..
vergeetmijniet...