in het raam
weerspiegelt de zwarte grijze nacht,
het vale licht van een bewolkte maan
is amper herkenbaar,
een turende blik sluit vermoeid de ogen,
verzwaard door een meteorieten regen aan gedachten
elke inslag verliest aan kracht,
afgestompt door de pijn van de vorige
de nacht zet zijn vermoeide tred verder,
wachtend op de oprechte warmte van de ochtendzon