Natuur
zoals maden
bijt ik me naar het leven
krachtig
en vol moed
knagend
dag na dag
in strikte wet
wet van groeien
er komt een moment
dat ik voldaan stop
mij wikkel
in een zijden jasje
en hangend wacht
tot ik vlinder word
mijn vleugels open sla
zorg voor nageslacht
ela
Anneke Bakker: | Donderdag, september 17, 2015 11:05 |
Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben allen hun geheim bewaard en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten ruimte te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons dit lieflijks aan schoonheid openbaart. ( Gedicht van 4 juli ) Mooi natuurgedicht Ela. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: ela | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2015 | ||
Thema's: |