Drinkbeker.
Stille tuin
donker en dreigend
alleen gelaten , angst en verdriet.
De Zoon van God
in mens gedompeld.
Een engel die Zijn diepte ziet.
De toegeslagen
wereldzonden
breken het zweetpatroon in bloed
waar ’t aardse kwaad
fel op Hem toeslaat
God verlatenheid satan ontmoet.
Zijn vrienden slapen
ongedwongen
Hij voert de strijd hier heel alleen
gebogen , verlaten
smekende gebeden
geknield op een verkilde steen.
Als Vader het
zou kunnen
laat deze drinkbeker voorbij mij gaan
zo niet, tenzij IK
hem moet drinken
reikt U mij dan de krachten aan.
Hij heeft die Beker
geheel geledigd
die kruisdood aan ’t Romeinse hout
is ons geworden
tot verlossing
voor u en mij eeuwig behoud.
th