wintertijd
zie ik het eerste licht, gefilterd door grijs
als zacht geluid dat door takken dringt
wordt alles dichter groen in wijken
die in steden niet zijn
als ik ga, trek ik de deur achter me dicht
voel nog steeds de wind
die door de kamers dwaalt
in mijn rug
ik volg jouw geur en het herinneren
aan je troostende fluisterstem in ochtendschemer
wanneer het niet helder wordt
enkel donkerder hoe vroeger de dag
sunset 30-10-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 30, 2016 20:49 |
Avr, Me-randa, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een heel rustige zondagavond. Warme groetende genegenheid, |
|
| Me-randa: | Zondag, oktober 30, 2016 20:11 |
| Poëtisch. Ik kan het zo voor me zien! | |
| Avr: | Zondag, oktober 30, 2016 19:54 |
| Poëzie! Zo mooi! mvg Avr | |
