Tussen bloem, bijengezoem
voluptueus bloeiend groen
ligt vervlogen een kleine mol
ter aarde neergeworpen
achteloos, wie doorgaat
de kleine handjes
hulpeloos in afweer
stil, teer en zwart
is het voor hem te laat
al het meedogenloze bloeien
eindigt weer, afwezige mens
die erbij stil staat, bepleit
elke onvindbare gedachte
nodeloos gezochte ommekeer
Solitair: | Maandag, juli 31, 2017 21:28 |
Mooi geschreven September. Groetje, | |
september: | Maandag, juli 17, 2017 13:37 |
Dank jullie wel voor de vriendelijke reacties. Liefs | |
Stroejaro: | Zondag, juli 16, 2017 20:56 |
Wat mooi geschreven. Het zijn mooie dieren om te zien. | |
EXPLICIT: | Zondag, juli 16, 2017 16:35 |
Lieflijk geschreven tot vervlogen hoop... | |
Jadzia: | Zondag, juli 16, 2017 15:10 |
Dag lieve kleine zwarte pluizige mol de mens maakte het weer te dol. Prachtig. groet van Jadzia |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juli 16, 2017 14:36 |
ja | |
teun hoek: | Zondag, juli 16, 2017 13:31 |
daar waar ziekte ,klem of wat dan ook dier of mens uit het normale patroon haalt, lijkt de situatie hopeloos. th |
|
Anneke Bakker: | Zondag, juli 16, 2017 13:17 |
Het onderaardse zal wellicht beter bij hem hebben gepast, te laat, de ommekeer heeft hij kennelijk niet gehaald, ach, de natuur staat voor niets en gaat ook haar mollengang. Wederom jouw liefde voor de natuur heel mooi weergegeven Lieve groet September. Anneke |
|
Arendsoog: | Zondag, juli 16, 2017 13:00 |
Een lieflijk gedicht voor dat wat het leven laat, liefs Arendsoog | |