Alles is anders nu...
Ik zou je willen vragen, nog voor de zomer begint,
of jij misschien mijn gedachten schoon wilt blazen
zoals je deed met de herinneringen aan de ochtendwind.
In open zee en vergane tijd, temidden van die grijze waterplas
wacht ik nu al zoveel dagen op jouw denkbeeldige antwoord.
Mijn ongeduld verberg ik in de woorden aan het opkomende water,
in de woelige waanzinnige weerkaatsing van het frêle vergezicht,
zo hulpeloos in de illusie van het eeuwigdurende later.
Ik zou je willen vragen, mag ik morgen met je meegaan,
mag ik dan blijven slapen…
esteban 28/01/2019