de dood overwonnen (Pasen, 2019)
en kijk, de as stijgt op
naar nieuwe maan
bedekt amper de wolken
noch 't lijf dat wentelt in het vuur
en langs de berm van de weg
struint split achter een stoet van chroom
om-raamde ogen blikken
naar opgeworpen kiezel achter zich
waar het geboren kind verschijnt
in 't ritme van alleeën
reiken de kronenbogen
bijna tot schouderhoogte
begraaft zich 't hoofd in lover
verwaaien druppels op de wang
waarin het ochtendlicht zacht wiegt
omhoog, stil d' as toch achterna
sunset 19-04-2019
Reacties op dit gedicht
