Het is al 3 maanden
leven in die gapende leegte,
leven met dat grote verdriet
leven omdat we moeten leven
leven zonder dat we weten hoe.
Het is al 3 maanden,
dat we ons soms door dagen
heen moeten worstelen,
dat we moeten vechten
om te kunnen lachen,
dat we niet meer ten volle weten
hoe het was om echt gelukkig te zijn.
Het is al 3 maanden
dat we jou los moesten laten
dat jij dit leven verliet
dat we stamelden dat het goed was
terwijl we je het liefst
vast wilden blijven houden.
Na 3 maanden
wil ik jou nog steeds vasthouden
Na 3 maanden
probeer ik de vele mooie herinneringen
te ontdekken, en langzaam te genieten.
Na 3 maanden
weet ik nog steeds niet hoe.
Maar 1 ding weet ik zeker:
ik wil jouw verzoek navolgen;
ik wil mijn schouders eronder zetten
ik wil doorgaan met een lach en veel tranen
ik wil doorgaan, hand in hand
met kostbare herinneringen.
Na 3 maanden
weet ik nog niet hoe
maar wel dat ik wil!