oorlog.
Oorlog.
De grootste waanzin
Ooit denkbaar
Verwoesting van wat functioneert.
In ruime mate
Zonder ingreep
Waar men nooit de les uit leert.
Want die het zwaard
Willen hanteren
Zullen zelf vernietiging ondergaan
De immer roep
Om steeds maar meer
Kan deze druk niet aan.
De burgerij immer
De dupe
Is nimmer gediend met dit élan.
De dood waart rond
In ruime mate
En daar wordt niemand beter van.
Als kind beleefde ik
De tweede wereldoorlog
Besefte ik een stukje pijn.
Kijk ik nu naar
De Oekraine
Proef ik een veel fout van dit zijn.
th
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Maandag, augustus 22, 2022 19:44 |
| Mooi | |
| Dasje (lucky): | Maandag, augustus 22, 2022 15:20 |
| De gruwelen... Al weet ik van mezelf dat ik mijn thuis en gezin zou verdedigen tot mijn laatste ademtocht Teun |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 22, 2022 10:03 |
| Ja Teun ook ik weet wat het betekent de oorlog aan den lijve ondervinden, halve dorp verwoost , in brand geschoten tank in de voortuin met verbrande lijken er nog in. Jouw gedicht rakelt het geweld van de oorlog op, wat het doet met de burgeij, zoveel waanzin ervaren, ook hier draait alles om de macht. Goed verwoordt in dit gedicht. Wens jou een mooie dag. Anneke |
|
| M-Rose: | Maandag, augustus 22, 2022 09:30 |
| straffer nog ze hergebruiken opnieuw de tanks van in uwen tijd ze zouden ze beter omsmeden tot vredestekens in onverwoestbaar staal |
|
| M-Rose: | Maandag, augustus 22, 2022 09:22 |
| ja ze gaan gewapend om hulp aan te bieden met het zwaard kan niemand op deze wereld vrede handhaven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2022 | ||
| Thema's: | ||