Ik ben alleen.
maar heb allemaal mensen om mij heen.
Allemaal zeggen ze wat.
hoe ik leven moet, wat ik moet doen.
maar ik voel mij alleen.
De pijn, geen pijn die je voelt na een val.
Een pijn die uit het diepe komt, uit het dal.
Zwaar verdoofd, kijk ik naar de woorden, die voor mij niets meer betekenen.
Ik weet niet waar, of waarheen.. Maar ik ben nog steeds alleen. Al die goed bedoelde raad.. Maakt mij zo kwaad.
Niemand ziet hoe ik me voel. Wat ik met woorden bedoel.
tijden van geluk, zijn bij mij stuk. Geluk wisselt af met pijn en verdriet. Zo dat ik het geluk niet meer zie.
Moeilijke tijden, voor de mens.
dit was alleen nooit mijn wens.
Ik ben alleen, heb allemaal mensen om mij heen.
Hoe kan ik het ze uiten, als ik versteen van buiten ?