Je hebt hem niet gevraagd
van welke verre tijden
hij vandaan komt
en tot welk
altaar hij zich
wendt.

Je hebt hem niet gevraagd
dan wanneer hij de dag
des oordeels nadert.

O , jij, het laatste gezang
dat mij naar zich roept,
langzamerhand zie ik
mezelf in de spiegel van
emigratie naar bestemming.

Hier rook ik geen frisheid
van wilde bloemen, die zelf
groeien, hier het geduld en pijn,
hier is alles samengevat in
eenzaamheid.


Hier zingt de ochtendvogel,
maar de mens is niet langer
beneveld door nuchterheid.

Hier is de mens al jaren
slaperig en niet van plan om
wakker te worden.

Hier is alles in slaap gepasseerd,
hoe eenzaam was ik hier en
hoe solitair leefde
ik.

08-03-2014