Elke keer als ik langs het kerkhof kom,
waar hij ligt begraven.
Dan denk ik aan zijn geschiedenis,zijn dood.
Ik ben een buitenstaander,
als ik naar zijn graf zou gaan.
Dan voel ik mij een nieuwsgierig mens die daar niet hoort.
Ja, ik ben nieuwsgierig naar zijn grafsteen en wat er precies op staat.
Maar ik zou zo graag een roos bij zijn graf willen leggen,
als teken dat ik hem niet vergeten ben,
Ook al ben ik een buitenstaander.
want ach mensen vergeten zo gauw,
zij leven door;de buitenstaanders.
En zij kijken niet meer naar het verleden om.
Of vergeten het gewoon.
Misschien is dit wel weer een groot vooroordeel,
maar zo voel ik het.
En waarschijnlijk denk ik,
zonder eigendunk beste mensen.
Ik heb gelijk...
Ben ik een buitenstaander?
Ja, maar ik vergeet hem niet....