Het stille verdriet, wie kent het niet.
Mensen op straat lopen je voorbij en je denkt,
zien ze wat aan mij?
Maar niemand die iets zegt,
ze moeten eens weten hoe je tegen de tranen vecht.
Bekenden waar je mee praat,
daar tegen zeg je dat het goed gaat.
Huilen doe je als je alleen bent,
of bij iemand die je heel goed kent.
Op een gegeven moment vinden mensen dat je rouw periode om is.
Zij weten niets van je gemis.
Dan ben je alleen met je verdriet,
en moet je doen alsof je van het leven geniet.
Maar van binnen doet je lijf zo'n pijn,
maar ja, je moet flink zijn.
S ' nachts val je huilend in slaap,
het lijkt wel of het verdriet nooit over gaat.
Nu ben je alleen met je verdriet,
en hoeveel mensen kennen dit niet?
Sonja