Afscheidskus...
blijf nog even ga niet weg...
maar we moeten door...
want jouw reis zet zich voort...
je neemt de warmte met je mee...
in weer die laatste afscheidskus...
pak mn hand ik voel je hart...
ik wil met je samen zijn...
'toch moet ik nu gaan' zeg je...
en pakt de trein...
ik zie je verdwijnen...
met een laatste handgebaar..
blaas ik een kusje in je richting...
maar zelf ben ik de weg kwijt...
ik voel me raar en verward...
waarom ben ik niet bij hem gebleven...
we hadden zo'n lol...
en het reuze naar ons zin...
maar elke dag samen leven...
zit er op zo'n afstand gewoon niet in...
ben ik nu kwaad voel ik me in de steek gelaten...
of geniet nog eens op mijn gemak...
van al die mooie momenten die hij me geeft...
ik voel alles door elkaar...
zou hij nu aan mij denken...
zou hij mij in zijn hart kunnen voelen...
wist ik het maar...
liefde kan zo heerlijk zijn...
maar die vlinders kunnen wegvliegen...
en liefde in de lucht kan wegwaaien...
laat deze liefde voor eeuwig duren...
laat geen afstand in de weg staan...
geen muren, geen angsten of eenzaamheid...
want deze allerliefste Robbie...
wil ik gewoon nooit meer kwijt...