Ik vind het gewoon moeilijk,
Ik kan rechtuit zeggen dat ik van je hout
Ik zou het als het ware van de daken kunnen schreeuwen dat ik je graag zie.
Ik wil het aan de hele wereld verkondigen.
Behalve aan één iemand.
Aan jou ...
Want als ik jou zie smelt ik gewoon weg.
Jij toont me dat je om me geeft.
Jij laat me merken dat je van me houdt.
En als je dat doet, verdwijnen al mijn woorden gewoon.
Je doet ze gewoon verdwijnen.
Mijn gevoelens voor jou worden steeds sterker.
Maar het wordt steeds moeilijker om ze te verwoorden.
In zekere zin, voel ik me dom wanneer ik je zeg dat ik van je houd.
Ik vrees dat je me niet gelooft, dat je denkt dat ik het niet meen.
Ik ben doodsbang dat ik je het gevoel geef dat je méér van mij houdt dan ik van jou...
Wel, ik kan je dit vertellen, dat is niet zo!
Je bent het belangrijkste voor mij op aarde.
Nog niet zo lang, maar de duur speelt géén rol.
Wel de gevoelens die hiermee gepaard gaan.
En geloof me vrij, die zijn oprecht ...
Ik hou van je,
echt waar.
Gewoon houden van, zonder meer ...
voor altijd