De wereld is open en tiert gewoon door,
geen bescherming door het goede.
Afspelend achter een donkere wolkenmassa huilen mensen.
De laatste woorden van de arts snijden als een mes door de ziel.
Armoede en ellende veraf en dichtbij,
geen zicht en doorzicht meer.
Alwetende sluit ik de gordijnen,
steek een sigaar op en nestel mij
in een vredige woning waarin het schemerlicht
maar langzaam doordringt.