Ik ben houvast kwijt,
denk in lijnen,
in cirkels en spiralen
chaotisch alles
door elkaar,
ik denk niet verder
dan wat tussen de lijntjes ligt,
aan de sporen in het zand,
aan de bloederige vegen
doorheen mijn leven,
aan het leven van mijn vrienden
en aan hun dood die ik mezelf verwijt.
Ik ben mijn grip kwijt
op het leven
mijn gedachten liggen op sporen
van bloed,
vastgenageld met mijn eigen schuldbesef
pleeg ik zelfmoord in gedachten
als de trein van het verleden
over de bebloede sporen raast.