~*~ Leven ~*~
De ene klap na de andere moet ik verwerken,
Proberen te verbergen, maar jij zal het merken.
Jaren van verdriet en zorgen,
Steeds denkend, van wat komt er morgen.
Zo veel verdriet en heel veel pijn,
Zo hoort het toch allemaal niet te zijn.
Gehoopt had ik op een vreedzaam verloop,
En jij, jij geeft me telkens hoop.
De moed om weer door te gaan,
Om met beide benen in het leven te staan.
Je tijd, je energie, en je luisterend oor,
Ik ben er zo dankbaar voor.
Ik weet niet hoe ik het verder moet omschrijven,
Maar hoop, dat wat wij hebben altijd zo zal blijven.
Is er voor "ons" dan toch een toekomst weggelegd,
Of is dit nu te veel gezegd.
Ondertussen blijf ik nog verder dromen,
Ik vertrouw erop dat het goed zal komen.
Jij bent iemand die ik vertrouw,
Jij bent diegene waar ik zo van hou.
~*~ XIU ~*~