verrot verleden
Ik ben klein en hulpeloos
Ik wil een kindje zijn; geborgen en goed verzorgd
Ben niet degene, die voor dit leven koos
Men liet mij alleen staan
Gepest, uitgestoten en verloren
Niemand wilde met mij gaan
Ik wil lachen en opnieuw geboren
Als kind deed ik zorgen
als volwassene wil ik dat allemaal terug
Ik denk iedere dag aan morgen
Waar is mijn oranje fiets gebleven
De tijd waarin ik nooit mocht leven
Mijn houvast van altijd; papier en pen
Ik durfde nooit naar beneden
Zonder schrijven, denk ik dat ik er niet ben
Er zijn teveel spoken in mijn verleden
Ik wil een kindje zijn; geborgen en goed verzorgd
Ben niet degene, die voor dit leven koos
Men liet mij alleen staan
Gepest, uitgestoten en verloren
Niemand wilde met mij gaan
Ik wil lachen en opnieuw geboren
Als kind deed ik zorgen
als volwassene wil ik dat allemaal terug
Ik denk iedere dag aan morgen
Waar is mijn oranje fiets gebleven
De tijd waarin ik nooit mocht leven
Mijn houvast van altijd; papier en pen
Ik durfde nooit naar beneden
Zonder schrijven, denk ik dat ik er niet ben
Er zijn teveel spoken in mijn verleden
Reacties op dit gedicht
| roxes: | Woensdag, december 25, 2002 15:02 |
| laat dat verrotte verleden achter je en werk aan de wereld waar die gebleven is. probeer er een leuk leven er nog van te maken, zo lang is deze niet! je misschien veel slechte herinneringen aan het bestaan, vecht dan voor de goede anders ben je zwart heengegaan..en dat zou mijn geen goed gevoel geven jou wel? jij schrijft anders ook niet te min! sterkte, knufffffffff rox | |
| -caline-: | Zaterdag, oktober 19, 2002 15:40 |
| hoi hoi laat de spoken uit je verleden het heden niet verPESTEN! kom op voor jezelf, heel erg dat het is gebeurd maar er is wel een toekomst!! veel succes en vooral: blijf schrijven, ze zijn zo mooi maar wel ontroerend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||