Voor Ollie
Troosteloos als mijn gemoed, weerklinkt het ritme van de regen op het tentdoek.
Elke drop als een traan die ik om jou vergoten heb.
Zwart is de lucht in deze nacht, de vogels zijn stil.
Ik kan niet meer slapen, ben rusteloos.
Het is al zo lang geleden, dat jij definitief voor hem koos.
Waarom dan toch ben ik nog steeds zo teneergeslagen?
Ik kan jou niet uit mijn hart weren, het tij niet meer keren.
Steeds ervaar ik weer die uren dat we samen waren,
streel ik weer verliefd door jouw haren.
Bad, bos of hei, het maakte niet uit, je was bij mij.
Rij ik hier door de streek, wordt mij hart weer week,
branden tranen in mijn ogen, tranen die niet mogen.
Ik zoek je in het restaurant waar we samen zaten.
Ik kan geen enkel moment vergeten.
Daar op het feest, is dat een droom of echt geweest?
Het bos, gearmd wandelen en het zachte mos.
De jachthaven, de kussen die we elkaar gaven
In de auto kilometers rijen, dan urenlang vrijen
De hei, ik waande je toen echt helemaal voor mij.
Maar dromen bleken bedrog, ik huil nu nog.
Jouw mooie ogen,
ik zal niet meer er in staren mogen
Mijn armen niet meer om jou heen geslagen,
want hij heeft mij verslagen.
Mijn handen strelen jou mooie lichaam niet meer,
daarom doet alles zo’n zeer.
Ik kan je niet meer liefkozen,
want jij hebt gekozen.
Jij bent niet meer voor mij.
Alles wat ik je heb geschreven of gezegd,
alles is gemeend en oprecht.
Ik voel, ruik en zie jou op ieder moment van het etmaal.
Ik hou van jou zo is het nu eenmaal.
Jouw kamer in mijn hart zal nooit verjaren,
ik zal al mijn liefde voor jou opsparen.
For ever yours, Butch