Overgrootvader (tik tak)
in de vestibule tikt de klok
met vaste regelmaat
de uren weg
net als toen
ik ben niets vergeten
met mijn oren gespitst
tegen uw zakhorloge
luisterend zonder woorden
naar de vergankelijkheid
die al om de hoek wachtte
de metalige ketting
klotste koel
tegen mijn wang
ik genoot een zuiver heden
in ons beschut samenzijn
wist u op dat moment
wat mijn toekomst
worden zou
omdat de gelijkheid
zich nu manifesteert
zoveel verwarde vragen
dolen doelloos rond
verlangen terug
naar vroeger tijden
waar de wereld
slechts bestond
uit u en ik
en het getik
| Orphan Angel: | Maandag, december 30, 2002 04:44 |
| Een rustgevende herinnering om in te schuilen is wat de tijd doorstond. | |
| gevleugeld vriendje: | Donderdag, november 28, 2002 23:31 |
| wat een rijkdom aan geborgenheid... magisch en meesleepend |
|
| arie: | Donderdag, november 28, 2002 23:30 |
| De Opa van Opa is dus jouw bedovergrootvader ;) Toch blijft het mooi! Liefs, Arie |
|
| margot: | Donderdag, november 28, 2002 21:20 |
| een lieve verlangen naar vroeger tijden liefs,margot |
|
| charly: | Donderdag, november 28, 2002 20:18 |
| Geweldig stuk nostalgische poëzie. Laat me wel achter met een intriest gevoel... en het getik... (fantastisch afgesloten) |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, november 28, 2002 18:21 |
| Je weet altijd van tevoren dat ooit de wegen eens gaan scheiden, maar het is gewoon prachtig om dat wat je samen had te koesteren en te onthouden, om er zo'n mooie herinnering aan over te houden. | |
| Marieke: | Donderdag, november 28, 2002 18:18 |
| Sheen, wat een geweldig gedicht! De nostalgie, de warmte, de herinnering... Ik zie het plaatje zo voor me. Echt super, die gedichten van jou! Liefs Marieke | |
| Sheena: | Donderdag, november 28, 2002 12:30 |
| note van de schrijfster: Let op het is niet mijn Opa maar de vader van Opa, die ik heel uniek, ook nog even heb mogen meemaken ;-) |
|
| arie: | Donderdag, november 28, 2002 12:12 |
| Beelden van vroeger die warmte oproepen in het heden. Wat toen vertrouwd was voelt nu weer zo eigen... Liefs, Arie |
|
| koelemij,harold: | Donderdag, november 28, 2002 09:09 |
| moet gelijk denken aan het lied het dorp van sonneveld, mooi gedaan Sheen wanneer ook niet , sjappo en een knuff |
|
| Huting: | Donderdag, november 28, 2002 07:11 |
| Heb helaas nooit geen opa gekend, maar zie de jouwe zo voor me... Liefs, Doortje |
|
| waterval: | Donderdag, november 28, 2002 01:39 |
| een dromerige waterval aan het denken gezet.......mijn grootvader was mijn beste vriend, we waren twee handen op één buik,.....ik herken mezelf nog steeds in hem..... jouw gedicht maakt de beelden weer echt...... |
|
| Jeffry: | Donderdag, november 28, 2002 01:08 |
| nostalgie in treffende woorden...mooi! |
|
| christina: | Donderdag, november 28, 2002 00:47 |
| sommige dingen nee die vergeet je nooit maar ik zou ze ook niet willen vergeten slaap lekker meermin stiekem knuffie he |
|
| Sjacco: | Donderdag, november 28, 2002 00:43 |
| Persoonlijk ruik ik nu de sigaar en pijptabak.... | |
| pramodah: | Donderdag, november 28, 2002 00:43 |
| hoe men die kleine dingen toch herinnerd van toen men kind was...het zijn juist die die ons verdere leven bepalen en ze komen altijd terug voor de geest... liefs pramodah |
|
| DrieGeetjes: | Donderdag, november 28, 2002 00:33 |
| Wat een lekker gevoel geeft dit gedicht, Sheena. Zo héérlijk nostalgisch denkend naar mijn opa. *smile!* Slaap zacht, meermin. Jo. ;o)x |
|
| Roxette: | Donderdag, november 28, 2002 00:33 |
| nostalgie......kan zo mooi zijn....zeker zoals jij het beschrijft... en wat leek het soms simpel;) liefs Rox |
|
| Auteur: Brenda | ||
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2002 | ||
| Thema's: | ||