zoals een zonnestraal
de ochtend inluid
tussen de gordijnen door
en een merel
zich uitleeft op een tak
wanneer je wakker
op de wekker tuurt
en je je realiseert
dat het nog vroeg is
en nog een uurtje kan slapen
als je hart weer eens
een sprongetje maakt
bij de aanblik
van haar, haar glimlach
die je zo raakt
de stilte
in het schrijven
woorden die met
je gedachten spelen
zomaar ontstaan
Laurens Windig: | Zondag, december 01, 2002 14:06 |
Machtig Edwin! | |
Iejoor: | Zondag, december 01, 2002 11:13 |
Sja, wie kent het niet ;-) PRachtig omschreven... Liefs Chiara. |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 01 december 2002 | ||
Thema's: |