Het lopen verleerd..
Langzaamaan verdwijnt de droom
Waarin ik leefde toen ik bij je was
Roze wolken breken door en met een
Knal word ik in de werkelijkheid gegooid
Rood lijkt ineens bordeau te worden
En geel neigt meer naar oker toe
Blauw wordt donkergrijs tot zwart
En wat licht was is nu ineens het donker
Voeten dik met eelt bedekt en een doorgebogen rug
Van de pijn van missen die ik dragen moet
Jouw liefde gaf me vleugels om te vliegen
En zo verleerde ik het lopen, dat nu extra pijnlijk is
-04.01.03-
Cartooneken
Linda Proost: | Zondag, januari 05, 2003 17:49 |
*we'll muddle trough one day at a time* | |
Hans Winter: | Zaterdag, januari 04, 2003 23:06 |
hoe zou je zonder soms pas op de plaats te maken, even alleen maar geborgen zijn, de zorgen van het bestaan kunnen dragen, kracht gaan vinden voor de dag, lach van verlangen en neem de vreugde en het verdriet samen of allebei niet. groetje van een levenslotgenoot, hans |
|
Iejoor: | Zaterdag, januari 04, 2003 21:46 |
Dikwijls geeft hij je stiekem vanaf ver, een straaltje, om de kleuren te verlichten...en met warmte, de kracht van de zon...ook op afstand zal hij dat doen. Chiara. |
|
secret girl: | Zaterdag, januari 04, 2003 20:42 |
mooi geschreven liefs |
|
Robski: | Zaterdag, januari 04, 2003 20:06 |
Heel mooi geschreven lieverd.. maar je blijft echt nog wel vliegen hoor :) *dikke megaknuff* kussss je Robje PS... is het niet neigt ipv nijgt? (K) |
|
Frummel: | Zaterdag, januari 04, 2003 20:05 |
Laat zwart dan ook eens lichter worden, en donker bruin laten vallen.. Recht vooruit, daar staat hij met open armen, het geluk krijg je erbij... Liefs, Frum |
|
Elientje: | Zaterdag, januari 04, 2003 19:37 |
Heel mooi! -dikke kus- Elien | |
Auteur: Toonie | ||
Gecontroleerd door: Robski | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2003 | ||
Thema's: |