De smaragd verloor zijn enigste wapen, de schoonheid. Wat er kan gebeuren bij dergelijke aanvallen kan je niet weten, het is aan de doler om uit te zoeken welke mens hij is. Overbodig is toch iedereen, alleen maar een stofje om het bloed te vervolledigen dat ooit zal stromen op de verkoolde lijnen van je ziel. In de winter is het nooit bitter koud, we beseffen dan pas maar dat het onze koude adem is die we naar elkaar blazen om ons te doen inzien dat er nog een machtiger fort bestaat dan de wereld.Ik ben ziek, maar niet door een ziekte getekend, maar door de haat en de vrees van de verliezer. Uiteindelijk is alles tevergeefs en neemt de blazende en striemende heerser ons mee naar zijn verdord land. Geef nooit op en werp je telkens in de stijd, maar kom nooit terug want dan ga je er aan. Ik kan best wel aanvaarden dat er iemand sterker is, maar niet dat er iemand beter is dan de krachten die me zijn toegeworpen. Ga nu snel en bind je vast aan de omlijnde takken die over de weg uitsteken. Ik vind je heus wel terug.