Je bent zo jong
zo erkenbaar
vlot van tong
en toch zo breekbaar
Je troost mij
en aan jezelf denken doe je niet
je duwt jezelf opzij
en ik zie je verdriet
Je bent zo jong
zo erkenbaar
vlot van tong
maar dubbel zo breekbaar
Vertel me wat er scheelt
ik zal een luisterend oor zijn
niet dat het volledig je wonden heelt
maar zo kan je delen in de pijn
Je bent zo jong
zo erkenbaar
vlot van tong
maar gevaarlijk breekbaar
Je zit er al zolang mee en hebt gezwegen
ik wist niet dat het zo erg was
en kon haast men mond niet meer bewegen
en vraag me af:
"waarom zeg je me dit nu pas?"
Wim Meeus: | Dinsdag, januari 28, 2003 23:39 |
Soms, heel soms ... durft men gewoon iets niet te vertellen. Maar gaat men iets duidelijk maken met tekens, gebaren, gedichten, ... XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2003 | ||
Thema's: |