‘k voel me rustig, als een herboren mens als ik me even ontspan.
Hoopvol dromend naar een oplossing laat ik m’n zinnen wegstromen terwijl ik uitadem.
Ik heb zoveel vragen en gedachten over het leven,
maar breng m’n geest weer even tot rust.
Ik sus m’n verstand.
Mijn adem is zo kalm en de wereld lijkt even te slapen
lijkt even niet om te kijken.
M’n lichaam lijkt wel vloeibaar te worden en m’n hart lijkt wel te smelten
van al die liefde die ik onbewust in mij heb.
M’n frustraties vloeien weg in m’n dromen,
in de optimistische ik.
M’n verstand wordt weer wakker en de wereld lijkt me weer te raken.
Al het mooie in het leven lijkt niet meer voor de hand liggend te zijn
en kan me weer ontroeren.
Ik ben gewoonweg gelukkig!
Ben verbaasd van m’n eigen woorden, maar het is waar!