Zo lang geleden
bijna helemaal vergeten
dit prille gevoel van geluk
kan dit ooit nog stuk?
het heeft me veel tranen
en ook moed gekost
om me hier een weg in te banen
ik heb gevochten en gestreden
en HY
is dan ook eindelijk uit mijn leven gemeden
het krassen heb ik
niet langer meer nodig
als enige vlucht in mijn leven
ik heb nu weer armen om me heen
die me recht houden
als ik het niet meer kan alleen
armen die me oprapen
als ik al gevallen ben
om me heen,als een wapen
samen vechtend tegen alle mensen
die te dicht komen
of willen kwetsen
terug leven met een doel
iemand gelukkig maken
ik leef weer en ik voel
zo lang geleden
dit gevoel niet meer te herkennen
geleefd met pijn en verdriet
troost en zoveel moed
en nu weer voelen dat ik leef
dat ik besta
dat ik iets beteken
voor iemand
in deze wereld
het wordt nog moeilijk
ik zal nog draaien en tollen
krassen en vallen
maar ik weet dat ik
telkens weer zal rechtstaan
met nog meer moed
om nooit meer zo diep te willen vallen...