Vraag me niet om ook om jouw te huilen, jij ellendige
teloorgegane dag. Je bracht me niets van dat
wat me vanochtend door het zonlicht werd beloofd.
Hoe kan ik dan om jou verdrietig zijn?
Hoe kan ik dan niet genieten
als de horizon je in z'n felle gloed
een laatste rustplaats schenkt?
Nee, ik ben verheugd om je dood, dag
zo verheugd dat ik nu bijna wensen kan
dat je vanochtend voor het laatst
bij het ontwaken naast me lag.