Als ik in de spiegel kijk zie ik iemand staan
iemand die aan het dromen is over een plaats ver weg hier vandaan
het gezicht lijkt op een masker van steen
gevoelens worden verborgen maar toch kijk ik door het masker heen
ik zie een paar ogen die bevroren zijn
bevroren door het meemaken van alle pijn
nu heeft ze haar masker opgezet
niks kan haar nog pijn doen, zo lijkt het net
diep in haar hart weet ze dat het juist meer pijn doet
maar om gevoelens te tonen is er geen moed
ze durft niet meer
straks weer die pijn, nog een keer
en wat dan
is er nog iets wat haar hier uit verlossen kan
ze kan de pijn straks niet meer aan
laat iemand haar helpen dat het niet zo moet gaan
of willen jullie het niet
zien jullie door het masker niet al haar verdriet
help haar met haar zoektocht voordat ze gaat
en dan zal diegene die nu voor de spiegel staat
weer zijn zoals ze eerder is geweest
en is elke dag voor haar weer een feest