Leegte die ik voelde,
leegte die er was,
dat is wat ik bedoelde.
Jij in mijn ogen las.
Angst, pijn en een heel sterk verdriet,
ik vraag me nog steeds af wat jij in mij ziet.
Maar jij geeft niet op, wil vechten voor mij,
het geeft me vertrouwen, jij aan mijn zij...
Beetje bij beetje verdwijnt de pijn,
steeds als jij zegt; ik zal er altijd voor je zijn.
Na zo'n korte tijd, al zo'n goed gevoel,
mischien heeft tegenslag toch nog een doel.
Jij wacht op mij, jij hebt geduld,
en zo wordt mijn leegte langzaam gevuld...