Onder het oog van,
de langzaam verdwijnende,
goudgele avondzon,
plantte jij een nieuwe dag,
Zilveren zaden diep,
in de omgespitte grond,
helder bron water,
voor deze nieuwe dag,
Je strooide voor geluk,
voorspoed en vrede,
je strooide met je hart,
de ziel en leven,
Zodat de laatste dag,
zal mogen schitteren,
een pluim zal geven,
aan je te kortte leven.
margot: | Donderdag, april 10, 2003 20:20 |
aangrijpelijk mooi... liefs,margot |
|
eddy daemen: | Woensdag, april 09, 2003 19:52 |
helemaal mee eens zasan beter niets zeggen dan iets ....dus ...ik zwijg nu | |
Kiana: | Woensdag, april 09, 2003 18:03 |
prachtig geschreven! | |
Zasan: | Woensdag, april 09, 2003 17:09 |
Een eindeloss mooie hommage. Soms vind ik reacties geven op jou gedichten onmogelijk met woorden, vandaar. | |
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2003 | ||
Thema's: |