on-fair
Is het eerlijk dat kinderen huilen?
Bang voor de oorlog, het eeuwig verdriet.
Is het eerlijk dat zij moeten schuilen?
Laat hen niet achter, vergeet hen toch niet.
De warmte gaat weg voor de koude.
Het goede ruimt plaats voor het kwaad.
De wereld wordt weer de oude,
de wereld vol ellende en haat.
Is het eerlijk te protesteren?
Of zijn ’t slechts vreemde gebaren?
Zal het goede niet weerkeren
tegen de wereld met al zijn gevaren?
Er is sprake van mooie dingen,
van vreugde, vriendschap en jolijt.
Maar je gaat innerlijk de wereld verdringen,
je vergeet de te late spijt.
Blijven het alleen maar dromen?
De beelden van vreugde en pret.
Zullen de dagen ooit komen,
of blijft er steeds dat vreselijk verzet?
Is het eerlijk dat kinderen vluchten?
Vaak alleen op zoek naar ’n ander gewest.
Het zijn geen roddels of geruchten,
daarom deze woorden van woedend protest.
Soms zegt men: ‘De wereld vergaat’.
Mooie liedjes voorbij, de dagen geteld.
Jammer, maar misschien al te laat;
Eindelijk weg van oorlog, geweld.
De wereld is in ijskoude handen,
en heeft genoten van zijn beste tijd.
De oorlog die heerst in zovele landen,
laat tranen vloeien van bittere spijt
Kreten worden gefluister,
Zonneschijn wordt treurige regen.
Het licht verdwijnt in het duister,
niemand houdt verandering tegen.
Niemand zal sterven ontwijken.
Iedereen staat hier maar te staren.
Iedereen staat hier maar te kijken,
geen besef van al de gevaren.
De wereld hoef je niets te verwijten.
Hij is de schuld niet van dat nutteloos gehaat.
Het hoeft je dan ook niet te spijten,
want spijt komt toch altijd te laat.
De machtenloze regen van tranen
verdrinkt eenzaam, maar veilig in zee.
Ook de wereld moet zich een weg banen,
en neemt niets wat hem tegenvalt mee.
Is het eerlijk dat kinderen vechten?
Waarom legt de wereld zichzelf in de knoop?
Wie houdt zich niet aan de mensenrechten?
Zijn er nog kansen, is er nog hoop?
Niemand kan z’n eigen lot kiezen,
elke vogel kruipt in z’n eigen nest.
Niemand kan winnen of verliezen,
deze woorden zijn samen een vorm van protest