De nacht hangt zwaar
klit zich vast aan de tijd
die monotoon ratelt
langs 't tandwiel van z'n brein...
Vochtige ogen staren
verzonken in stilte
zonder visuele beelden
een vlucht in oneindigheid
in een leegte, onbereikbaar...
Doch vloeien tastbare tranen
in een zilte kringloop
over een mimiekloos gezicht
in een stroombare herhaling...
~Marina~: | Dinsdag, mei 27, 2003 21:01 |
lach je tranen als je weet dat zij die er niet zijn toch bij je zijn in je hart namasta adonai! ofwel, veel licht kracht en liefde op z'n tibetaans kus, Mar |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 27 mei 2003 | ||
Thema's: |