____________________
________________________
Frustratie groeit
een brug verder weg,
van vertrouwen en geven
in dit turbulent leven...
onmacht struint
door gangen van bestaan,
genot ver weg
van ons heen gegaan...
bestaan klapt dicht
voor zijn en licht,
laat kleuren doven
en in onrecht geloven...
Gevoelens druipen
langs muren bezweet,
huilen wordt pas een lachje
na uren van leed...
gevangen in onwetendheid
de groei even gestopt,
vreugde komt aangelopen
dus geef nog niet op...
adem het leven
als stroom van geluk,
streef naar een doel
kwade herrinneringen stuk...
Verdriet weer van de baan
overreden door acceptatie,
geremt door bescherming
een geplette frustratie...
_________________________
____________________