Met tranen las ik jouw
mooie lieve woorden.
Hoe graag zou ik nu op
je vraag antwoorden.
Maar tranen van pijn en
mijn diep verdriet.
Vinden gewoon de juiste
woorden niet.
Ik kan echt niets meer
voelen of geven.
En stop tijdelijk met het
te beleven.
Ik moet nu eerst rusten
weer toelaten nadenken.
Voor ik mezelf deze mooie
vriendschap kan schenken.
Toch wil ik je bedanken voor
jouw reikende hand.
Door jouw woorden voel ik
mij nu weer iemand.