Patronen
in de kruin van mijn ideologische zuil
in de kiem van mijn overtuigend geloof
wacht ik terecht op de blijde intrede
van de nieuwe wederhelft van mijn vriend
gelijk in geslacht, gelijk in evenbeeld
jarenlang een inwendige strijd
hopend dat ik hem zou aanvaarden
zodat hij zichzelf kon aanvaarden
en zijn spiegelbeeld zou benaderen
Raar toch die verwachtingen
en die klassieke toekomstpatronen
ze zitten zo diep in mij
dat ik zelden anders verwacht
en nog minder anders denk
nauwelijks anders voel
de zoveelste rem op mijn ideaal
de ultieme vrijheid die ik nastreef
terwijl het juist die remming is
die zo doeltreffend mijn leven beheerst
mijn vriend geeft me een deel vrijheid bij
en gunt zichzelf een beperking minder
Zijn wij allen niet louter en alleen
de reflectie van dit spiegelbeeld?
Eye-d