ik zit alleen,ineengedoken...
met een lege fles wijn.
ik ben een schaduw van een man,
die ik ooit was...
mijn hoofd is leeg, mijn hart gebroken...
al negen jaar ben ik alleen,
en het bed is zelfs te koud voor mij
dit warme huis word alsmaar killer,
en ik schreeuw het uit en sluit mijn ogen,
wachtend op een antwoord...
ook al geeft dat weinig zin
ik blijf geloven,
tot dat iemand mijn stem hoort,
ook is dat tegen beter weten in.
mijn hart is verbrijzeld,
mijn droom gegijzeld door de eenzaamheid
mijn stem word steeds vager,
zo leeg en zinloos...
ik kan het maar niet vatten,
waar en waarom ik hier op de wereld ben,
zoekend op naar een antwoord,
op een vraag of ik iemand ben.
ik wil het spel best spelen,
maar hoe moet dat als ik niet weet
wat het doel is?
moet ik dan blind geloven dat het,
zo z'n reden heeft, dat geen mens
mij kan vertellen waarom ik dit leven leef?
en dat alles hier dus neerkomt
op vertrouwen, en dat ik net dat gevoel mis.
laat me zien waar ik voor leef,
laat me voelen wat ik geef één moment,
zodat ik weet dat alles voor niets
is geweest............