nu en ergens
de huizen
spreiden lachend
hun armen
en de manestralen
toveren je sterretjeshaar
donkere vijvers
waarvan het oppervlak
rimpelloos drijft
in mijn hoofd
ontvoeren mij
in kronkels van tijd
de laatste krolse kater
klapwiekt giechelend
voorbij de horizon
spreiden lachend
hun armen
en de manestralen
toveren je sterretjeshaar
donkere vijvers
waarvan het oppervlak
rimpelloos drijft
in mijn hoofd
ontvoeren mij
in kronkels van tijd
de laatste krolse kater
klapwiekt giechelend
voorbij de horizon
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Raïnka | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||