Een bos
Een bos om in te verdwalen,
zo kom jij bij mij over.
In jou kan ik uren ronddwalen,
alsof ik je ziel verover.
Jij leest mijn bladeren keer op keer,
en zet de bloemetjes buiten.
En van jou is het dat ik leer,
het geluk toe te fluiten.
Ik kan uren in je blijven lopen,
dagen blijven slapen.
Jouw vrolijkheid doet me hopen,
en me mijn moed oprapen.
Mijn liefde voor je is als een woud,
zo groot als de wereld is.
Zonder jou is het koud,
en heb ik steeds het gevoel dat ik iets mis.
Daarom hou ik van je,
je vult een leegte diep in mij.
Net zoals een boompje,
in het bos, het is vrij!
zo kom jij bij mij over.
In jou kan ik uren ronddwalen,
alsof ik je ziel verover.
Jij leest mijn bladeren keer op keer,
en zet de bloemetjes buiten.
En van jou is het dat ik leer,
het geluk toe te fluiten.
Ik kan uren in je blijven lopen,
dagen blijven slapen.
Jouw vrolijkheid doet me hopen,
en me mijn moed oprapen.
Mijn liefde voor je is als een woud,
zo groot als de wereld is.
Zonder jou is het koud,
en heb ik steeds het gevoel dat ik iets mis.
Daarom hou ik van je,
je vult een leegte diep in mij.
Net zoals een boompje,
in het bos, het is vrij!
Over dit gedicht
| Auteur: Hobbeske | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||