een groen sprietje
word een bloem
onluikende pracht
zo fris en zo groen
een klein wonder
in een moederbuik
groeit en groeit
dan mag het eruit
soms wanneer een kindje komt
en alle geroesemoes verstomd
weet je iets is er niet pluis
je hoort gefluister,de ouders snikken het uit
er is van alles misgegaan
jullie kleinste schat
kon het leven niet aan
deze mooie knop..word geen bloem
waarom is alles zo oneerlijk
is er zoveel verdriet en pijn
waarom...mag iemand die het zo verdient
voor dit kindje klein..
geen papa of mama zijn..
al is het leven moeilijk
soms zwaar maar veel te hard
om je het dierbaarste te ontnemen
voordat je het bezat..
heel vaak gaat het goed
in een zwangerschap
maar wat je vaak niet ziet
is mensen..waarbij het noodlot riep
omdat hun allergrootste wonder
bij de bevalling al in sliep..
en zo de ouders en familie
niet liet zien..waarom..
het levenslichtje brande niet..
dit gedichtje heb ik gemaakt voor heel lieve vrienden van me
omdat zijn voor 2 keer het grootste verdriet
mee moesten maken..
wat velen al na 1 x sloopt..
zij verloren 1 babytje tijdens de bevalling..
en 1 al in de buik..
het is al een aantal jaar geleden
vandaar dat het praten beter gaat
maar alleen om te zeggen.
dat deze angst..hun nooit meer met rust laat..
heel veel liefs van bea...