Waar mensen nooit zijn uitgepraat
en waar woorden hun kracht nooit verliezen,
waar de wereld stopt met draaien,
en het afgeplakt is met krantenpapier,
waar vriendschap nog bestaat,
en een vriendendienst heel normaal is,
waar liefde nog romantisch is
en het hooi zijn geur verspreidt,
waar de velden de wereld zijn,
en de kerk het dorp omvat,
waar iedereen iedereen kent,
en het ene woord nooit harder is dan het andere,
waar wandelen nog normaal is,
en fietsen een dagelijkse handeling is,
daar kom ik thuis,
daar ben ik in Vlaanderen.
waar gabbers de buurt domineren,
en in conflict komen met skaters,
waar de bushokjes volgeschreven staan,
en na twee dagen kapot zijn geslagen,
waar geen winkelruit veilig is,
en je je auto beter opslot doet,
waar de cafés vol jongeren zitten
en die jongeren elf jaar zijn,
waar fietsen gestolen worden
en het station snachts onveilig is,
waar drugs op straat worden verkocht,
en de schuld op anderen wordt geschoven,
waar gevloekt en gevecht wordt,
en een messteek geen uitzondering is,
ook dat noem ik mijn thuis,
ook dat is mijn Vlaanderen.
waar een groot verschil is
tussen Vlaanderen en Nederland,
en waar die 500 meter van de grens
echt een groot verschil is,
waar een groot taalverschil heerst,
en waar goed en kwaad naast elkaar leeft,
zeg over mijn Vlaanderen wat je wilt,
maar DAAR ligt mijn hart,
DAT is mijn thuis.