Ik zag je ogen fonkelen bij het schemeren van de dag
we danste op het ritme van de violen, nestelde
in elkanders armen
Diepgebogen stemde de violist zijn instrument
als een weemoedig zwerver
dwaalde hij over het land
met een hoed in zijn hand om wat geld te vangen
Een tovenaar werd hij ook wel genoemd
ik vond hem eerder de Stille zee
hoe hij je kon ontroeren was echt niet normaal
De emoties die hij los kon maken
een lach een traan
vallend op een gladde steen
er zou niemand meer verschijnen die zo goed
kon spelen als de violist in onze straat
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 22 juli 2003 | ||
Thema's: |